Ostatnio napisała Agata... i napisała tak pięknie, że trzeba zatrzymać by serce rosło...
" Był Zbyszko z Bogdańca, Jurand ze Spychowa, a teraz jest
Bogdan z Malborka. By stanąć oko w oko z Mistrzem Gałązką, trzeba
pokonać dwie dynie, jedną bramę, minąć tablicę ostrzegającą, że
znajdujemy się w strefie wolnej od smalcu, oraz nie przestraszyć się
czterech psów nocą.
Gothic Cafe jest jednym wielkim czakramem, mimo że ten oficjalny
można dotknąć nogami w kaplicy Świętej Anny nieopodal i nielegalnie.
Wszystko, co robimy na zamku, jest nieprzyzwoite, nielegalne, grzeszne.
Nocą i za dnia. Jemy za dobrze i za dużo, naśmiewamy się z mistrzów,
których przewrotnie los ustawił po śmierci w mur piłkarzy zasłaniających
przyrodzenie, zadzieramy głowy, tropiąc bluszcz od stu lat spijający
wilgoć z murów, wąchamy lipowe drzwi nocą, macamy cegły o różnej
temperaturze, rwiemy dawkę witaminy C z zamkowego krzaka.
Wiem, którym kominem Święty Mikołaj przyniesie prezenty, jak wyglądała
przerwa na sen w czasie prac na zamku na początku stulecia (bo widziałam
genialne fotografie) oraz w czym tkwi sekret lodów szafranowych w
Bogdanowej restauracji (we własnym ogródku i w recepturze perskiej
księżniczki, z którą gotował na zamku), a także czym są obiecane
conchias na śniadanie. Trójtłuszczowym wypiekiem, słodkim, o kształcie
ogromnej muszelki nadawanym niepozornym urządzeniem. To jak czeskie
ciastko ul, któremu nadaje się kształt konkretnego gadżetu. Istny Meksyk
w kuchni zamkowej i w głowie mistrza Gałązki. Kiełbaski z gęsiny z
guacamole i w mole, śledź niczym ceviche z ciecierzycą i nachos, gęsia
pierś z rzepą i na orientalnie, gęste pesto pietruszkowe na polskim
serze, konfitura z kiszonej kapusty. Jem ciepłe rogale i bułki sezamowe
własnego wypieku, wyuczone ciężką pracą… w polskiej piekarni w Meksyku.
Nie chce mi się już nic do nich – chyba że plaster szenekera i malinową
konfiturę. Czeka na mnie jeszcze tylko jedno dzieło kulinarnej sztuki:
akordeon, szalik, kaloryfer kaszubski z ciasta drożdżowego zasypany
cynamonem, odrywany po kawałku do filiżanki ziół z zielnika. Planowany
od dawna, znany z fotografii, wyczekany i spróbowany w zbyt małej
ilości.
Jednego mi żal: naleśników z serem, które od ośmiu lat na śniadanie
jedzą pracownicy Gothic Cafe. Bogdan ze swoimi przyjaciółmi tak zaczyna
dzień.
Gothic Cafe w malborskim zamku jest szczęściem dla okolicy,
obowiązkiem i ostoją dla podróżnych, kulinarnym ośrodkiem kultury,
terapią emocjonalną dla pogubionych i zmarzniętych, wzorem, jak budować
swoje miejsce na ziemi. Osiadł obieżyświat Gałązka z przyjaciółmi na
zamku, wędruje po nim codziennie w kitlu i pstrokatych gaciach.
Pomilczy, oprze głowę, przeczyta napis na pieczęci, odkryje, że ktoś
wyciął drzewo lub że chciałby mieć krzyżacką koszulę. Przytuli swoje
dziewczyny w kuchni, dokuczy za barem, zrobi wam kilka niedoświetlonych
zdjęć. I powie, że to jest jego miejsce na ziemi. Ta kuchnia, ten zamek i
płynący Nogat. A wy to poczujecie w gościnie, w gęsi, w witrażach na
brzegu talerza, w słoiku dżemu i w rogalu z makiem. Sprawdźcie kiedyś,
jak wygląda własny kulinarny dom.
Tekst i wybór fotografii: Agata Wojda
A tutaj można przeczytać więcej tekstów i niezwykle ciekawych przepisów Agaty
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz